Niedzielny wieczór…
Można więc rzec, że dobiega końca wigilia wigilii.
Dnia, który bez względu na wyznawaną wiarę czy głoszone wartości, jest w tradycji dniem wspólnych spotkań i wieczerzy, nie koniecznie w gronie rodzinnym…
Na wigilijnym stole stawiamy dodatkowe nakrycie, wedle dawnych podań – dla zbłąkanego tułacza, wedle ostatnich zmian ustrojowych – dla bezdomnego…
A kiedy już na niebie pojawi się pierwsza gwiazdka… składamy sobie  życzenia…
Dlatego ja złożę je dzisiaj…
Nie swoim najbliższym i najbliższej rodzinie, bo z nimi życzeniami będę dzielił się jutro…

Ale zarówno dalszej rodzinie oraz dobrym znajomym, ale też wszystkim innym, których kiedykolwiek spotkałem na swojej drodze życia /nawet tym zdegenerowanym/…
Bo chcę Wam wszystkim życzyć nie tylko zdrowia i radości przy wigilijnym stole, z karpikiem oraz odrobiną przedniego trunku, oczywiście dla budowania czerwonych ciałek krwi!
Chcę Wam życzyć i nie tylko przy wigilijnym stole, ale na kolejne dni, tygodnie i lata, przede wszystkim rozsądku w podejmowaniu decyzji, szacunku do ludzi /co nie oznacza, że bez krytyki działań haniebnych/ oraz świadomości, że tak jak bez niczego na ten świat przyszliście, tak nic z tego świata nie zabierzecie – nawet gdybyście byli jedynymi klientami banku!
A co po nas zostanie? – zależy tylko od nas samych.
Czy będą to miłe wspomnienia z nami związane i przez długie lata, kiedy nas pośród żywych już nie będzie, czy tylko czyjeś krótkie przekleństwo, a w konsekwencji… niepamięć?
Bo to, czy będą miały na naszym nagrobku sens słowa: Non satis mortuis, zależy tylko od tego, jak żyliśmy tu…

Dlatego jeszcze raz – obok zdrowia i radości przy wigilijnym stole, z karpikiem oraz odrobiną przedniego trunku, oczywiście dla budowania czerwonych ciałek krwi życzę Wam również rozsądku w podejmowaniu decyzji, szacunku do ludzi oraz świadomości, że tak jak bez niczego na ten świat przyszliście, tak nic z tego świata ze sobą nie zabierzecie…
Amen…
. . .

……………………………………………………………………………………………………